شعری از فریدون مشیری

اگر ماه بودم 

به هر جا که بودم 

سراغ تورا

از خدا می گرفتم 

و گر سنگ بودم 

به هر جا که بودی 

سر رهگذار تو

جا می گرفتم 

اگر ماه بودی 

به صد ناز 

شاید 

شبی بر لب بام من 

می نشستی 

و گر سنگ بودی 

به هر جا که بودم 

مرا می شکستی 

مرا می شکستی